Powikłania wad serca

Zaburzenia funkcji prawej komory i niedomykalność zastawki tętnicy płucnej po korekcji zespołu Fallota

Liczne obserwacje wskazują, że dysfunkcja prawej komory i zaburzenia rytmu serca są ściśle związane z przewlekłą niedomykalnością zastawki tętnicy płucnej i pooperacyjnym zbliznowaceniem mięśnia prawej komory. Dodatkowym czynnikiem wpływającym na czynność prawej komory może być obecność tętniaka lub sztucznego materiału w drodze odpływu komory, wszczepionego w celu jej poszerzenia.

U pacjentów po korekcji zespołu Fallota obserwuje się zaburzenia zarówno czynności rozkurczowej, jak i skurczowej prawej komory. Stopień upośledzenia czynności rozkurczowej prawej komory (ograniczenie podatności) jest związany z wielkością obszaru uszkodzenia mięśnia sercowego podczas operacji oraz stopniem przerostu komory zależnym od wieku przeprowadzenia korekcji. Z drugiej jednak strony dysfunkcja rozkurczowa może opóźniać powstanie niedomykalności zastawki płucnej i przyczynić się do lepszej tolerancji wysiłku.

O odwracalności powstałych zmian świadczy poprawa funkcji prawej komory po wszczepieniu zastawki płucnej. Wykazano, że wczesne wszczepienie zastawki, przed powstaniem znacznej rozstrzeni, prowadzi do odzyskania przez komorę prawidłowej wielkości i zapobiega jej dysfunkcji. Szczególnie wyraźna poprawa następuje u pacjentów, u których wymianę zastawki połączono z usunięciem nieprawidłowego fragmentu ściany z drogi odpływu prawej komory.

Obecnie wskazaniami do wszczepienia zastawki tętnicy płucnej są:

• stopniowe
• zmniejszanie się wydolności wysiłkowej pacjentów
• obniżenie frakcji wyrzutowej prawej i lewej komory
• współwystępowanie istotnych klinicznie zaburzeń rytmu serca.

Ryzyko operacyjne wszczepienia zastawki tętnicy płucnej jest stosunkowo niskie.