Metody leczenia

Poszerzanie zwężonych tętnic płucnych

Obwodowe zwężenia tętnic płucnych mogą występować jako izolowana wrodzona wada serca, częściej jednak stwierdza się je w złożonych siniczych wadach, takich jak zespół Fallota i różne postacie pojedynczej komory serca. Zwężenia mogą być mnogie, co często obserwuje się w zespołach genetycznych, jak zespół Williamsa, lub pojedyncze; mogą one dotyczyć jednej lub obu tętnic płucnych oraz ich rozgałęzień. Zmniejszenie światła naczynia bywa również następstwem wykonanego wcześniej chirurgicznego zespolenia systemowo-płucnego. Zwężenia obwodowe dotyczą tętnicy płucnej lub jej rozgałęzień przebiegających już w miąższu płuca. W tego typu zwężeniach nie jest możliwe leczenie chirurgiczne (przez brak dostępu chirurgicznego), stosuje się jedynie leczenie interwencyjne: angioplastykę balonową lub wszczepienie stentu. Przewężenie jednej tętnicy płucnej wpływa na nierównomierne ukrwienie płuc, a zwężenie obu tętnic płucnych prowadzi do wzrostu ciśnienia skurczowego i skurczowego przeciążenia prawej komory, niedomykalności zastawki pnia płucnego oraz utrudnienia przepływu krwi przez łożysko płucne. U pacjentów poniżej 10–15 kg masy ciała zazwyczaj wykonuje się wyłącznie angioplastykę balonową, choć jej skuteczność, zwłaszcza w zwężeniach wrodzonych, ocenia się na 30–50%. Trzeba jednak pamiętać, że nawet przy nie w pełni zadowalającym efekcie, angioplastyka daje czas, by dziecko osiągnęło masę ciała pozwalającą bezpiecznie założyć docelowy stent. Stenty takie mogą być stopniowo poszerzane cewnikami balonowymi aż do szerokości naczynia odpowiedniego dla dorosłego pacjenta. Zabiegi te wykonywane są od strony żylnej, najczęściej z dostępu od żyły udowej. Po zabiegu konieczne jest podawanie kwasu acetylosalicylowego (np. Acesanu) przez 6 miesięcy.

Po zabiegu może dojść do ponownego zwężenia naczynia z powodu przerostu w jego świetle błony wewnętrznej. Wówczas zazwyczaj skuteczne jest ponowne poszerzenie stentu cewnikiem balonowym.
Założenie stentu do obwodowo zwężonej tętnicy płucnej stanowi niekiedy jeden z etapów skojarzonego leczenia chirurgiczno-interwencyjnego u dzieci ze złożonymi, siniczymi wadami serca.