Arytmogenna kardiomiopatia prawej komory
Wada ta obejmuje przypadki, w których mięsień prawej komory został zastąpiony tkanką tłuszczową i włóknistą. W efekcie tego dochodzi do powiększenia prawej komory i odcinkowych zaburzeń kurczliwości. Etiologia choroby nie jest do końca znana. Przypuszcza się, że jej podłoże jest wieloczynnikowe; 20–30% przypadków występuje rodzinnie.
Objawy
Objawy mogą być zróżnicowane, a ich początek obserwuje się najczęściej w wieku około 30 lat. Wyróżnia się 4 etapy kliniczne: fazę utajenia, fazę niestabilności elektrycznej, niewydolność prawej komory i niewydolność zastoinową serca.
Leczenie
Wskazane jest postępowanie objawowe w niewydolności krążenia oraz leczenie antyarytmiczne. Nieskuteczność powyższych metod stanowi wskazanie do przeszczepu serca.
Rokowanie
Rokowanie jest niepewne i zależy od postępującej niewydolności serca – najpierw prawej, później lewej komory, a także współwystępowania zaburzeń rytmu i przewodzenia.
pod red.: prof. E. Malca, dr hab. K. Januszewskiej, M. Pawłowskiej
