Operacja Fontana
Operacja Fontana wykonywana jest u pacjentów z wrodzoną wadą serca pod postacią serca jednokomorowego w celu uzyskania prawidłowego utlenowania krwi oraz odciążenia pojedynczej komory. Operacja odbywa się najczęściej pod koniec drugiego roku życia dziecka i poprzedza ją wykonana w wieku 4–6 miesięcy operacja Glenna lub operacja hemi-Fontana.
Celem operacji Fontana jest skierowanie krwi żylnej z dolnej części ciała bezpośrednio do płuc, a tym samym całkowite oddzielenie krążenia płucnego od systemowego i wykorzystanie jedynej komory jako komory pompującej krew do krążenia dużego (systemowego).
U dzieci po operacji Glenna wykonuje się zazwyczaj tzw. zewnątrzsercową operację Fontana, polegającą na odcięciu od prawego przedsionka żyły głównej dolnej i zespoleniu jej z protezą z tworzywa sztucznego. Drugi koniec protezy zespala się z tętnicą płucną.
U dzieci po operacji hemi-Fontana wykonuje się zazwyczaj wewnątrzsercową operację Fontana - usuwa się łatę przedzielającą przedsionek i wszywa inną, tunelową łatę, którą spływ z żyły głównej dolnej dołącza się do krążenia płucnego).
Wewnątrzsercowa operacja Fontana (na przykładzie serca jednokomorowego typu HLHS)
Obie wersje operacji Fontana można przeprowadzić niezależnie od typu operacji poprzedzającej, tj. operacji Glenna lub hemi-Fontana.
Autorzy: prof. Edward Malec, dr hab. Katarzyna JanuszewskaŹródło: „Moje dziecko ma wadę serca”
pod red.: prof. E. Malca, dr hab. K. Januszewskiej, M. Pawłowskiej