Zaburzenia rytmu

Klasyfikacja zaburzeń rytmu

Zaburzenia rytmu można podzielić ze względu na różne czynniki, m.in. miejsce i sposób ich powstawania (zaburzenia komorowe i nadkomorowe), tempo bicia serca, regularność, częstość występowania i przyczynę.

Zaburzenia, które prowadzą do zbyt wolnego rytmu serca, to bradykardie. Można je podzielić na zaburzenia powstawania impulsu (dysfunkcja węzła zatokowo-przedsionkowego) lub zaburzenia przewodzenia impulsu (np. bloki przedsionkowo-komorowe). Tętno może być bezwzględnie za niskie, a nawet całkowicie ustać, albo może być relatywnie za niskie (tj. nie wzrastać adekwatnie do sytuacji, np. do wysiłku fizycznego). Dolegliwości mogą być różne – od krótkotrwałych zawrotów głowy, aż po utratę przytomności wymagającą reanimacji. Zaburzenia rytmu w postaci bradykardii mogą być wskazaniem do wszczepienia rozrusznika serca.

Zaburzenia, które prowadzą do zbyt szybkiego rytmu serca, to tachykardie. Rytm serca jest wówczas wielokrotnie szybszy niż rytm prawidłowy, a czasem nawet uniemożliwia jego pomiar. Tego rodzaju zaburzenia prowadzą często do utraty efektywnej pracy serca, czego konsekwencją może być niewystarczające zaopatrzenie organizmu w krew, wymagające niekiedy nawet reanimacji. Jeśli wystąpił incydent wymagający reanimacji lub jeśli z badań wynika, że istnieje zagrożenie nagłym zgonem sercowym, wówczas konieczne jest wszczepienie kardiowertera-defibrylatora (Implantable Cardioverter Defibrillator – ICD).