Diagnostyka

Badanie radiologiczne (RTG)

Badanie radiologiczne (RTG) klatki piersiowej jest jednym z podstawowych badań w diagnostyce chorób układu krążenia, choć w związku z ogromnym rozwojem echokardiografii, która pozwala na dokładniejszą ocenę budowy i funkcji serca, jest rzadziej wykorzystywane.

Badanie radiologiczne polega na przepuszczaniu przez klatkę piersiową kontrolowanych dawek promieni Roentgena, które następnie padają na światłoczułą powierzchnię kliszy rentgenowskiej. Różne tkanki organizmu, w zależności od swego składu chemicznego i gęstości, wychwytują promienie Roentgena w różnym stopniu (np. kości w znacznie większym stopniu niż płuca). Promienie, które nie zostaną pochłonięte, padają na kliszę i tworzą obraz zdjęcia rentgenowskiego.

Na zdjęciu klatki piersiowej można ocenić wielkość i kształt serca oraz przepływ krwi przez płuca. Zdjęcie rentgenowskie uwidacznia również ewentualne choroby płuc i opłucnej oraz patologie układu kostnego. Dobrze widoczne są cewniki, sondy wprowadzone do ciała pacjenta, a także elementy umieszczone podczas zabiegów interwencyjnych, np. stenty, sprężynki (coile).

Badanie rentgenowskie jest dostępne w każdym szpitalu przez całą dobę.
Standardowe zdjęcie klatki piersiowej wykonuje się w pozycji przednio-tylnej, ale czasami konieczne jest wykonanie zdjęcia bocznego.

Dawka promieniowania, którą pacjent otrzymuje, jest bardzo mała, a czas „naświetlania” wynosi ułamek sekundy.
Pacjent otrzymuje zapis badania na płycie CD, a w przypadku starszych systemów analogowych - na kliszy. Do zdjęcia powinien być dołączony jego opis, wykonany przez lekarza radiologa.

Lekarz kardiolog zleca wykonanie zdjęcia klatki piersiowej, gdy konieczne jest uzyskanie dodatkowych informacji, których nie dostarcza badanie echokardiograficzne, np. ocena przepływu płucnego, czy wykluczenie zmian zapalnych w układzie oddechowym.